پروژه کارآفرینی چاپ و تولید عکس رنگی در 55 صفحه ورد قابل ویرایش

پروژه کارآفرینی چاپ و تولید عکس رنگی در 55 صفحه ورد قابل ویرایش

پیشگفتار

«کارآفرینی فرایندی است که فرد کارآفرین با ایده‌های نو و خلاق و شناسایی فرصتهای جدید و با بسیح منابع ،‌مبادرت به ایجاد کسب و کار و شرکت‌های نو، سازمانهای جدید و نوآور و رشد یابنده نموده که توأم با پذیرش مخاطره و ریسک است و منجر به معرفی محصول و یا خدمت جدیدی به جامعه می‌گردد.» کار آفرینی زمینه های لازم را برای یافتن فرصتها در بازار کار وتولید برای توانایی فردی مورد بررسی قرار می دهد و مجموعه دانش و مهارتهایی را که برای ورود به بازار کار ورد نیاز است و همچنین راهبردهای لازم را برای موفقیت در کسب و کار ارائه می نماید تا پس ازفراغت ازتحصیل چنانچه تمایل داشته باشی به جای استخدام و کار برای یگران در حد توان مالی و تخصصی به تنهایی یا به کمک دوستان و نزدیکان نسبت به راه اندازی و اداره یک واحد کوچک صنعتی،کشاورزی،خدماتی ویا هنری برای کسب وکارتولیدی اقدام نمایی.سرعت روند تحولات فن اوری واقتصادی درجهان به گونه ای است که حتی راه اندازی و اداره واحدهای تولیدی وخدماتی کوچک نیز نیازمند اطلاعات و دانش است که در این مجموعه سعی شده است این گونه اطلاعات در حد امکان و ضرورت ارائه شود.روحیه و تفکر کار افرینی هم در واحد های بزرگ تولیدی و خدماتی و هم درواحد های کوچک کاربرد فراوان دارد و می تواند خلا قیتها ، نواوریها و موفقیتهای زیادی را به دنبال داشته باشد اما جایگاه اصلی توسعه تفکر کار آفرینی در واحد های کوچک تولیدی و یا خدماتی است.









مقـــدمه :

هدف از اجرای این طرح احداث یک واحد ظهور وچاپ عکس سیاه وسفید ورنگی در ابعاد 3×2 تا 70×100 بصورت مکانیزه وتجاری جهت استفاده در نمایشگاهها ، تهیه کاتالوگ وبروشورهای تبلیغاتی ، معرفی محصولات تولیدی واحدهای صنعتی ، عکسهای پرسنلی ، یادبود ،مجالس و... می باشد.

روش :

1- 1- ظهور فیلم: نخست فیـــــلم عکاســـی درتاریکخانه باز شــــده وتوسط گیـــــره برروی هنگر (Hanger )آویخته می شود.سپس هنگر رابرروی اولین شیار ترانسپورت قرارداده وآنرا بصورت پله ای بلند نموده ودر مخازن مربوطه ، حاوی مواد ظهور وثبوت وشستشو ، به مدت مشخص قرار می دهند. درادامه هنگرها توسط زنجیر نقاله از خشک کن عبورداده شده وپس از قرار گرفتن در یک سطح شیبدار، درقسمت پائین سطح شیبدار برروی یکدیگر جمع می شوندواپراتور با باز کردن درب اتاقک ، هنگرهای آمادة چاپ برروی کاغذ را خارج می کند.

2- 2- دستگاه ظهور عکس: پس از آنکه ظهور فیلم انجام شد، رول عکس جهت ظهور در تاریکخانة دستگاه ظهور عکس قرار گرفته وتوسط مجموعه ای از غلتکهای ترانسپورت باز شده وبعداز عبور از مخازن ظهور وثبوت وشستشو ، وارد خشک کن می شود. دراین قسمت بوسیلة دمنده والمنت های میله ای ، کاغذ خشک شده ودر قسمت جمع کن کاغذ، مجددا روی قرقره پیچیده وآمادة برش می گردد.

3- 3- دستگاه میکسر: این دستگاه بمنظور مخلوط کردن مواد شیمیایی مختلف جهت مخازن جبرانی دستگاه ظهور عکس وفیلم بکار می رود . بدینصورت که مواد مختلف درداخل ؟آن ریخته شده وتوسط یک دستگاه الکتروپمپ سیرکوله می شود.



الف : تعاریف مفاهیم و اصطلاحات

عکاس کیست ؟

عکاس مترجم واقعیت است و این امر اجتناب ناپذیر است. بنابراین ما مجبور هستیم تا در خصوص پیام و عکس خود فکر کنیم. اگر سعی داریم بگوییم که داشتن نوزاد همراه با خون است پس باید حتماً از عکس رنگی استفاده کنیم، اما در صورتی که بخواهیم ورود یک نوزاد زیبا به دنیایمان را به تصویر بکشیم می‌توانیم از خون صرف‌نظر کرده و توجه خود را به نوزاد معطوف کنیم. ما هنوز در خصوص عکس‌های سیاه و سفید چیزی نگفته‌ایم چگونه می‌توان گفت سیاه و سفید از رنگی گویاتر است؟ آیا چیزی خنده‌دارتر از یک عکس سیاه و سفید از رنگین‌کمان وجود دارد؟ آیا از تمام کسانی که مجذوب و شیفته عکس های آنسل آدامز هستند کسی واقعاً تمایل دارد تنها با قلم سیاه و سفید و در بهار از بوسمیتی عکاسی کند؟ بر حسب اتفاق آنسل آدامز کمتر از مقلدینش در خصوص عکس های سیاه و سفید قاطع بود. اگر کارهای آدامز با گلن راور را مقایسه کنیم مشاهده خواهیم کرد که هر دو عظمت را به خوبی نشان می دهند. می خواهیم محتویات اطلاعاتی یک تصویر را مورد توجه قرار دهیم . ما مترجمان واقعیت هستیم و برخی از جنبه های یک منظره و صحنه را انتخاب کرده و آن را بر روی فیلم بازسازی می کنیم . چالش اصلی ما این است که تنها اطلاعات ضروری برای انتقال پیام مورد نظر را بر روی فیلم قرار دهیم . نه کمتر و نه بیشتر . ما پیش از باز شدن شاتر نبایدفقط در خصوص چیزی که قصد انتقال آن را داریم تصمیم گیری کنیم . بلکه باید در خصوص چگونگی انتقال موثر پیام نیز فکر کنیم . اگر جزئیات زیادی در عکس قرار دهیم بیننده پیام ما را به درستی درک نخواهد کرد.و توجهش به جزئیات غیر ضروری معطوف خواهد شد . برعکس اگر عکس ساده ای بگیریم ، به احتمال زیاد نمی توانیم با اشخاصی که کمی متفاوت فکر می کنند ارتباط برقرار کنیم. ما باید با ایجاد توازن در عکس هایمان کاری کنیم که اغلب بینندگان منظور ما را از عکس خوب درک کنند.برای روشن تر شدن این موضوع از دستور زبان انگلیسی کمک می گیریم به عنوان مثال اغلب تصاویر همانند یک جمله طو لانی هستند . عکاسان بر شرح می خواهند تمامی جزئیات را در عکس خود بگنجانند اما عکاس با فکر می خواهد تمامی جزئیات غیر ضروری عکس را حذف و تصاویر نهایی را متوازن و گویا کند که همانند جمله ای است که شامل فاعل، مفعول و فعل است.به یاد داشته باشید که ما این مقایسه را بطور تصویری مطرح میکنیم. این تکنیک در ایجاد عکسهای با کیفیت موثر است . اگر چه این تکنیک دستورالعمل ساده ای برای گرفتن تصاویر فوق العاده نیست.سوژه (subject) ، لغتی در جمله است که در مورد آن چیزی گفته می شود . در یک عکس چه میزان سوژه باید وجود داشته باشد؟ یک عکس باید برای اجتناب از سردرگمی تنها باید یک سوژه داشته باشد که این سوژه می تواند یک برگ ، جمعیتی از مردم با رعد و برق باشد. اگر به هنگام دیدن یک عکس این سوال در ذهن ایجاد شود که این عکس چه چیزی است ؟ آنگاه باید بدانید که عکس شما فاقد سوژه است.فعل در جمله یعنی چیزی که عمل را نشان می دهد به همین صورت یک عکس جذاب هم باید اعمالی را به تصویر بکشد که این اعمال می تواند اعمال واقعی همچون عکس های ورزشی باشد و یا وقایع طبیعی همچون عکاسی از غروب زیبای آفتاب باشد. همچنین ، حتی در یک عکس کاملاٌ انتزاعی ، تصویر باید یک عمل بصری داشته باشد تا اینکه نگاه بیننده را به خود جذب کند.وین بالوک- عکاس- بر اهمیت به تصویر کشیدن بعد زمان در عکس تاکید دارد که واقعاً درست است. جذاب ترین عکسها مربوط به وقایع هستند نه اشیاءصرف. موضوع زمان در عکس های تماشایی نادیده گرفته نمی شود. بهترین عکس ها عکس هایی هستند که در آنها تغییرات زود گذر واضح بوده و لحظه عکس گرفتن به اندازه کمپوزیسیون اهمیت دارد . اگر یک عکس بطور ساده یک موضوع را به ثبت برساند ، ممکن است بیننده تصمیم بگیرد که خودش برود و موضوع یا سوژه را ببیند. وقتی یک رویداد به تصویر کشیده می شود بیننده ممکن است آرزو کند که کاش آنجا بود اما بیننده می داند که این عکس در یک زمان غیر قابل بازگشت گرفته شده است.آخرین جزء این بخش ابژه (object) است که در دستورزبان به آن مفعول می گویند . مفعول در جمله اسمی است که بر روی آن فعلی انجام می شود . ترجمه ابژه به اصلاحات تصویری از سوژه و فعل دشوارتر است و دقا بیشتری می طلبد و مثال های برعکس می تواند در این جا موثر تر واقع شود.وقتی عکس چیزی برای جلب نگاه شما نداشته باشد یعنی ابژه ندارد.در یک کمپوزیسیون خوب نگاه شما در ابتدا باید به ابژه جلب شود و سپس به جزئیات دیگر بپردازد . این عکس ممکن است مورد تحسین شما قرار بگیرد. اما جایی برای استراحت چشمان شما باقی نمی گذارد . اگر هیچ جایی در عکس برجسته نبود و اگر تمامی بخش های عکس تاکید یکسانی داشتند پس این عکس قادر نخواهد بود توجه شما را به خود تداوم ببخشد.هدف از این بحث این بود که شما را به تفکر در خصوص ارتباط و انتقال پیام در عکس ها تشویق کند . برای بهره بردن از این نوع تحلیل ها ، شما باید یاد بگیرید تا عکس ها را با مقیاس خود نقد کنید . آن هنگام وقتی میخواهید عکاسی کنید اصولی که برای شما مهم بودند ملکه ذهن شما خواهند شد. در آن صورت وقتی اطلاعات بیشتری در خصوص علایق خود در کمپوزیسیون کسب کردید عکاسی برای شما راحت تر می شود.



عکاسی مستند

واژه‌ی عکاسی مستند در سال‌های رکود اقتصادی کاربرد پیدا کرد. زمانی که شرایط اسف‌بار کشاورزان وجدان مردم امریکا را بیدار کرد تا نیاز به اصلاحات اجتماعی را احساس کنند. این زمینه از عکاسی هنوز عکس‌های داست باول (DUST BOWL) را تداعی می‌کند, عکس‌هایی که در آن‌ها، پس کوچه‌های کثیف و شرایط رقت‌بار شهری را تصویر کرده بود.اما عکاسی مستند ابعاد وسیع‌تر از این‌که فقط بدبختی‌ها و نارسایی‌ها را تصویر کند در بر می‌گیرد، چراکه می‌توان موضوع‌هایی جدا از بدبختی‌ها و ناکامی‌ها را نیز به تصویر کشید و سندیت بخشید, مانند مناطق دورافتاده و محروم, انسان‌های سرزمین‌های دیگر, ناملایمات جامعه و طبیعت, ابعاد وسیع عواطف و تنش‌ها، درواقع دامنه‌ی موضوع‌های عکاسی مستند بی‌شمار و نامحدود است. با این‌همه هر عکسی را نمی‌توان عکس مستند نامید. زیرا عکس مستند باید حامل پیام باشد. پیامی که آن را از یک عکس طبیعت، یک پرتره و یک منظره‌ی خیابان مستثنی می‌کند. عکس مستند ممکن است ثبت‌کننده‌ی یک واقعه باشد اما این واقعه فی‌النفسه باید معنا داشته باشد. معنایی فراتر از آن‌چه عکس خبری با خود یدک می‌کشد. عکس مستند ممکن است شخصیت یا احساسی را ثبت کند. اما باز هم باید مفهومی اجتماعی داشته باشد و نمایانگر چیزهایی بیش از آن‌چه پرتره نشان می‌دهد باشد. درواقع ما را بر آن می‌دارد که با دیدی نوبه دنیا بنگریم.عکاسی مستند، نمایش دنیای واقعی است به وسیله‌ی عکاس که قصدش تحلیل و تفهیم چیزی مهم به بیننده است. از آن‌جا که تعریف جهان‌شمولی درباره‌ی این بخش مهم و پیچیده‌ی عکاسی وجود ندارد تا تمامی جنبه‌های آن را در بر گیرد, وجود تعاریف گوناگون را اجتناب‌ناپذیر کرده است. تناقض بین ویژگی‌هایی که به عکس مستند نسبت داده می‌شود ممکن است ناشی از جدید بودن این بخش از عکاسی باشد. چراکه این نوع عکاسی از دهه‌ی 1930 به بعد ابداع شده و این نام را به سیاق آن دسته از فیلم‌های مستند که موضوع‌شان از پیش پرداخته نبود و به‌طور عمده زندگی افراد گمنام در مناطق دورافتاده را به تصویر می‌کشید, بر این نوع عکاسی نهادند. فیلم‌های مستند، بر خلاف فیلم‌هایی که ماجراهای سیر و سفر را به تصویر می‌کشیدند، با نگاهی تحلیل‌گر به دنیا می‌نگریستند. چنین نگرشی گرچه از مدت‌ها قبل در بین عکاسان وجود داشته اما تا دهه‌ی 1930، این نوع عکاسی به صورت عرصه‌ای خاص جایگاه و منزلتی نداشته است.عکس جدای از تصویر دوبعدی و خاکستری رنگ از سایه روشن‌ها می‌توانست ایده‌هایی فراتر را منتقل کند. منظره در برابر عدسی دوربین یک واقعیت بود، ولی عکاسی می‌توانست از همین چشم‌انداز واقعیتی دیگر را القا کند، واقعیتی عمیق‌تر و شاید بسیار مهم‌تر، او می‌توانست همراه این منظره تفسیر و تحلیل را نیز ارائه دهد. اگر اولین ویژگی عکس مستند انتقال بخشی از واقعیت محیط پیرامون بود، دومین ویژگی آن توانایی ارائه‌ی تحلیل و دیدگاه عکاس درباره‌ی آن واقعیت به شمار می‌رفت.اولین صاحب نام در استفاده از این شیوه، «اوژن آتژه» بود. او به‌عنوان یک عکاس مستند، مناظری زیبا و یکدست از شهر پاریس را در اوایل قرن بیستم به تصویر کشید که گاهی آن‌ها را به‌عنوان عکس‌های مرجع به نقاشان و معماران می‌فروخت. عکس‌هایی که آتژه از پارک‌های خلوت گرفت، واقعیت این مناظر را با عمق معنای آن‌ها که جزئی از همین شهر بودند و نیز با احساسات درونی خویش درهم آمیخت, به طوری که آثار او اکنون جزو شاهکارهای عکاسی مستند به شمار می‌روند.

تاریخچه عکاسی در ایران

کمتر از ده سال از ظهور عکاسی در اروپا نگذشته بود که این هنر به ایران راه یافت.در سال های پایانی سلطنت محمد شاه قاجار و اوایل حکومت پسرش ناصرالدین شاه، دربار سلطنتی توجه خاصی به این اختراع جادوئی نشان داد. ناصرالدین شاه جزو اولین کسانی بود که به ترویج هنر عکاسی کمک کرد. وی از پرداختن به موضوعات مختلفی همچون زنان حرمسرا، معماری، مناظر، شکار و حتی زندانیان سیاسی بسیار لذت می برد. وی همچنین مجموعه ای فوق العاده از پرتره های شخصی داشت. (( کارلیون و ریچارد)) 2 عکاس فرانسوی از پیشگامان این هنر به شمار می روند.آنها در استخدام دادگاه بودند تا از هنر خویش در جهت ثبت اتفاقات استفاده کنند. این امر به پیشرفت ابزار و شیوه های عکاسی و چاپ عکس کمک فراوانی کرد.استقرار هیئت های دیپلماتیک اروپائی و نیز مستشاران نظامی خارجی در ایران، نقش به سزائی در معرفی و پیشرفت شیوهای نوین چاپ و عکاسی داشت. آنها دوست داشتند از سفرشان به یک کشور شرقی ثبت خاطره کنند. از جمله آن افراد می توان به: " آگوست کرزیز " مربی نظامی استرالیائی (59-1851) - " فوشرتی " مهندس یتالیائی(1847) - " لوئیجی پشه " ژنرال و وابسته ارتش ایتالیا( 61-1848) - "لوئیجی مونتا بونه" عکاس ایتالیائی ( 1862) و " ارنست هولتسر" مهندس آلمانی ( 1860 ) اشاره کرد.از سال 1860 هنر عکاسی در مدرسه دارالفنون تهران تدریس می شد بسیاری از دانش آموختگان این هنر برای ارتقاء و تکمیل آموزش عکاسی به اروپا سفر کردند.از پیشگامان هنر عکاسی در دهه 1850 می توان به رضاخان اقبال السلطنه - عبدا...خان قاجار و محمد جعفر خان خادم اشاره کرد.روسی خان شاگرد عبدا... خان قاجار اولین استودیو عکاسی را در سال 1878 در تهران افتتاح کرد.از سال 1890 نظیر این استودیو در شهرهای بزرگ ایران مثل تبریز، اصفهان، بوشهر، شیراز و ... تاسیس شدند. سر در عکاسخانه آنتوان خان متعلق به حدود 100 سال پیش دربین سالهای 41-1839پیشرفتهای چشمگیری در زمینه عکاسی و چاپ عکس در اروپا صورت گرفت که ایران نیز تا حدودی از این پیشرفت سود جست.عکاسان ایرانی و اروپائی که در این دوران در ایران زندگی می کردند از طریق هنر عکاسی به ثبت وقایع زندگی خود می پرداختند که در تاریخ عکاسی از آنها به عنوان پیشگامان و مبلغان هنر عکاسی و شیوه های عکاسی یاد می شود.عکس هائی که از آن سال های در موزه های آمریکا و اروپا نگهداری می شود یادگارهائی هستند که عکاسان آن زمان از زندگی و تاریخ زمان خود به یادگار گرفته اند و این عکاسان و هنرمندان از میراث خانوادگی خود بدقت محافظت کردند . عکسخانه شهر تهران در حال حاضر اقدام به جمع آوری و نگهداری عکس هائی با قدمت بیش از 100 سال می نماید. قبل از ورود برق برای چاپ کردن عکسها از این دستگاه استفاده می‌شده . منبع نور آن چراغ نفتی بوده و دودکشی در بالای محل چراغ تعبیه شده و دستگاه به دلیل داشتن منبع نور ضعیف دارای کندانسوری بزرگ و سنگین است . زمان نوردهی به کاغذ بر حسب اندازه کاغذ گاهی بیش از یک یاعت به طول می انجامیده است . روش فوکوس هم از طریق عدسی میسر بوده است . این دستگاه در بیشتر از یکصد سال پیش مورد استفاده قرار میگرفته است.

الف : تهیه و تبدیل مواد اولیه

روش :

4- 1- ظهور فیلم: نخست فیـــــلم عکاســـی درتاریکخانه باز شــــده وتوسط گیـــــره برروی هنگر (Hanger )آویخته می شود.سپس هنگر رابرروی اولین شیار ترانسپورت قرارداده وآنرا بصورت پله ای بلند نموده ودر مخازن مربوطه ، حاوی مواد ظهور وثبوت وشستشو ، به مدت مشخص قرار می دهند. درادامه هنگرها توسط زنجیر نقاله از خشک کن عبورداده شده وپس از قرار گرفتن در یک سطح شیبدار، درقسمت پائین سطح شیبدار برروی یکدیگر جمع می شوندواپراتور با باز کردن درب اتاقک ، هنگرهای آمادة چاپ برروی کاغذ را خارج می کند.

5- 2- دستگاه ظهور عکس: پس از آنکه ظهور فیلم انجام شد، رول عکس جهت ظهور در تاریکخانة دستگاه ظهور عکس قرار گرفته وتوسط مجموعه ای از غلتکهای ترانسپورت باز شده وبعداز عبور از مخازن ظهور وثبوت وشستشو ، وارد خشک کن می شود. دراین قسمت بوسیلة دمنده والمنت های میله ای ، کاغذ خشک شده ودر قسمت جمع کن کاغذ، مجددا روی قرقره پیچیده وآمادة برش می گردد.

6- 3- دستگاه میکسر: این دستگاه بمنظور مخلوط کردن مواد شیمیایی مختلف جهت مخازن جبرانی دستگاه ظهور عکس وفیلم بکار می رود . بدینصورت که مواد مختلف درداخل ؟آن ریخته شده وتوسط یک دستگاه الکتروپمپ سیرکوله می شود.